Into the city

Het moment dat ik voet zette op de stoep van Bangkok Airport, wist ik dat ik me maar gewoon moest overgeven aan de chaos en gewoonte van doen in deze stad.
Alles gebeurd hier compleet anders dan dat wij in Nederland gewend zijn, en ik vind het leuk hoor - maar het is even wennen allemaal..

Je ziet rare dingen voorbij komen tijdens het tripje van Airport Bangkok, naar je hotel.
Overal zijn de elektriciteitspalen, bezaaaaaaid met draden - zo erg dat er zo nu en dan gewoon ook een dode duif in verstrikt zit.
Er scheuren knalroze taxi's, gekleurde tuktuks en belachelijk veel kapotte vespa's door de straten. Vespa's beladen met 5 personen, of volgestapeld met eieren of kippen (geen grap).
Fruitmarkten duiken op in zijstraten, op elke hoek van de straat staat een gigantische foto van de koning en overal staat tempels met monniken er voor.

Ben je in Bangkok, dan MOET je vervoerd worden in een tuktuk. En dus stappen wij in de eerste de beste, bont versierde, muziekmakende tuktuk - die ons naar een plek bij de rivier zou brengen.
Deze man is heel blij met zijn werk, of zo laat hij het lijken. Hij zingt mee met zijn muziek, de kerstlampjes in het karretje gaat aan en uit, het is één groot feest. Het feit dat dit een heuse dodenrit was, zal ik maar achterwege laten.

We worden gedropt bij een steiger waar we een privé longtailbootje huren om over de rivier te varen. Na een heftige onderhandeling - de fijne man lachte ons eerst uit om een bedrag wat wij noemden, om vervolgens toch maar akkoord te gaan - stapten we de boot in.
De Khlongs (oftwel: kanalen) zijn interessant om van dichtbij te zien. Dit is het deel waar geen mooie witte, gouden tempels staan - maar waar mensen in houten hutjes op het water wonen.
Onze gids legt uit dat deze mensen, whatever it takes, gewoon in Bangkok willen wonen voor de werkgelegenheid. Deze is er op het platteland natuurlijk bijna niet. De huisjes zijn krakkemikkig en overleven geen enkele storm, maar in elk huisje blijkt een flatscreen tv én een vespa scooter te staan.
Wel een flatscreen, maar jezelf wassen in de rivier die je ook als toilet gebruikt? Ik had mijn geld anders besteed, maar goed.
Als ons bootje wat langzamer vaart, komen er meteen uit alle hoeken, bootjes met hoeden, vlaggetjes, koelboxen met drinken, enzovoorts, naast ons varen om spulletjes te verkopen. Heel grappig hoe dat allemaal gaat.

We worden na meer dan een uur, af gezet aan de andere kant van Bangkok. Hier pakken we opnieuw een Tuktuk met een chauffeur die trots, van alles wilt laten zien. Hij brengt ons langs drie tempels, waar we ook weer Thaise mensen ontmoeten die ons tips geven, en deze op servetjes schrijven. We leren van hem ook de regeltjes van de Thaise tempels en het verkeer (ik vraag me ten zeerste af of hij de regels zelf wel weet) Uiteindelijk zet hij ons af bij Khao San Road.

Nu moet ik even uitleggen wat Khao San Road is.
Een begrip, namelijk. Backpackerswalhalla. Het is een straat waar oprecht bijna alles kan en mogelijk is. Er zijn pubs, restaurants, massagesalons, marktkramen, hostels, zwembaden. Het is één grote gekte.
Maarten vond het nodig om een gefrituurde schorpioen te eten - ik, niet zo. We hebben er heerlijk (goedkoop) gegeten, onder het genot van een Singha biertje. Als toetje, een hele zak met verse stukjes mango. Dat haal je kennelijk gewoon bij een of ander vaag vrouwtje op straat.
Nog een paar leuke tasjes, kleren en kettinkjes gescoord op het marktje om de hoek, én een smoothie...

Toen begon het vervelende gedeelte van deze dag.
Het was spitsuur, en we waren in ons enthousiasme heeeeee-lemaal naar de andere kant van Bangkok gegaan, dan waar ons hotel zich bevond. Wij met een visitekaartje van het hotel, al die tuktuks langs...niemand wilde zo ver rijden in de drukte.
Waarop de laatste man een heuse plattegrond op het motorkapje legde en ons wees waar we waren (je hebt werkelijk zelf geen idee namelijk) en waar we heen moesten.

Hij wilde ons wel even naar de Ferry brengen. Zo gezegd, zo gedaan.
Deze Ferry, wisten wij veel, is een soort varende metro.
Hij vaart telkens 100 meter en stopt dan langs de kant om passagiers uit en in te laten stappen. Hoe handig! Het kostte ook echt, omgerekend, nog geen 10 cent voor de hele rit van 16(!!) haltes.

Eenmaal terug bij het hotel, voelde ik pas dat ik eigenlijk best moe was en misschien toch ook wel last had van een kleine jetlag..
Slapen dus...om 20:00 uur, maar ik vond het helemaal mooi geweest.