Khorixas en Etosha

Vorige keer schreef ik al dat onze reis richting Etosha zou starten met een bezoekje aan het stadje Khorixas. Hier moesten wij onze platte reserveband inwisselen voor een nieuwe.
Dit is een vrij armoedig dorpje, waar weinig toeristen komen. Er is een tankstation waar zo nu en dan iemand stopt voor water en een volle tank, maar verder alleen lokale bevolking.
Het is zondag, dus er zijn een heleboel mensen op de been voor de kerkdiensten. Sommige kindertjes zien er heel netjes uit, in witte jurkjes en nette pakken.

Het duurde welgeteld een uur voor onze nieuwe band was opgepompt en weer onder de auto was getakeld. In dat uur kreeg ik het een beetje benauwd van alle lokale mensen die kwamen bedelen om eten, drinken of geld. Dit hadden we nog niet zo erg meegemaakt sinds we in Namibië waren. Het voelde niet fijn, steeds meer mensen bleven staan en keken een lange tijd naar onze auto (waar onze koffers en dure camera’s/verrekijkers in de etalage lagen). Ze zijn hier gewoon heel erg arm, dus zo’n camera is natuurlijk een absurd hoog bedrag waard in hun ogen.
Ook in de supermarkt, waar we moesten pinnen (ook echt precies hier moeten we met zoveel geld over straat) en water moesten halen, werd ik om de haverklap aangesproken door vrouwen met baby’s, of ik geld voor hen had. We hadden al bedacht om met z’n tweeën de supermarkt in te gaan en twee achter te blijven bij de auto. Dat was maar goed ook, want toen we terugkwamen bij de auto, stonden daar ook gewoon groepjes mannen omheen te dringen. Met een rotgang weg dus.

Na anderhalf uur (lekker kort voor de verandering), komen we aan in Etosha Safari Camp. Dit kamp zit 8 kilometer van de poorten van het Nationale Park af. Het was vrij basic, en ook het ontbijt en avondeten was niet heel bijzonder, maar prima te doen.
Hier komen we ook continue slangetjes en salamanders tegen in de bosjes naast ons hutje, dat is ook nieuw.
Bij het inchecken hadden we al meteen een Morning Game Drive geboekt, de eerste game drive voor ons.
Even voor een ieder die niet weet hoe of wat: Bij een game drive is het doel gewoon om zoveel mogelijk dieren te spotten. En deze morning drive was vroeg, want dan zie je de meeste dieren.
Om 5:30 (ja, écht) ging onze wekker. Ontbijtje er in en gaan.. Wel met een vest aan, want ik ging gewoon halfdood van de kou in die open(!) jeep.

Etosha is een park met een oppervlakte van 22,000 kilometer. Even ter vergelijking, dat is net zo groot als de helft van Nederland.
Om dit park zitten hekken en je kunt er alleen in door een poort waar je formulieren in moet vullen met je gegevens. Dit is voornamelijk tegen het vele stropen wat helaas steeds vaker in dit soort landen voorkomt.
Hekken dus…vond ik in eerste instantie een beetje vreemd, maar het is voor het natuurbehoud wel stukken beter.

Onze gids reed meteen richting een natuurlijke waterplaats waar een hele groep zebra’s en springbokken staan te drinken. Grappig om ze met zoveel bij elkaar te zien!
De man verteld dat hij wel een plek weet waar vaak leeuwen liggen voordat het te warm wordt. En ja hoor…vier leeuwen op een rij. Drie leeuwinnen en een leeuw…wel vrij ver, zelfs met mijn zoomlens kreeg ik ze niet echt goed op de foto..maar toch! Er stoppen meteen een heleboel auto’s, bussen en andere voertuigen om te kijken. Zo gaat het hier ook echt. Iemand staat stil op de weg en ieder ander denkt dan “waarom?”. Zo stopt uiteindelijk iedereen en help je elkaar ook weer een beetje, haha.


Onze gids lijkt het leuk te vinden dat wij niet alleen voor de grote zoogdieren komen, maar ook vogeltjes interessant vinden. Hij doet echt zijn best om te helpen zoeken, met een mini verrekijkertje en een afgeraffelde vogelplaat.
Het is geen moment rustig in die jeep, want continue moet je op de rem voor overstekend wild of je ziet iets waardoor de beste man weer moet remmen.
Ineens zie ik in de verte een kop, denk ik… Wéér leeuwen! Wat een geluk!
Ik zit een soort half hysterisch in die auto, maar je kan ook weer niet keihard LEEUW schreeuwen. Dus ik zit te gebaren als een malle en zeg “On the right! On the right!’
Vier leeuwinnen liggen te tukken onder een boom, en ik moet zeggen, we stonden nu wel erg dichtbij. Eigenlijk vond ik het iets te spannend zo.
De gids doet expres de deur van de jeep open en dicht klappen, zodat er twee leeuwinnen meteen reageren. Leuk…maar ik vond het echt eng haha. Snel foto’s geklikt en go, go, go!
Leeuwen zijn lekker lui van nature, dus ze lagen al vrij snel weer horizontaal.

We stoppen bij Okakuejo Camp. Hier is een waterpoel die naast de camping staat. Er is een omheining gebouwd van steen, hier is ook de rand van het Etosha park, maar ook zodat de dieren de camping niet opwalsen. We zien een heleboel soorten antilopen, zebra’s, kudu’s, oryxen, enzovoorts. Ze gunnen elkaar allemaal een plekje om te drinken.
Hierna gaan we terug naar de lodges. Maar niet voordat er voor onze auto nog een giraffe oversteekt. Absurd om zo’n gigantisch dier voor je auto te hebben, en ook bijzonder om te zien hoe kalm deze giraffe gewoon oversteekt…kijkt niet op of om voor een auto of bus.

-----------------

’S middags lunchen we bij onze lodge, maar daarna willen we zelf het Etosha park nog eens in met de auto. Wie weet wat we zelf weten te spotten toch?
We rijden direct naar de enorme zoutpan die midden in het nationale park ligt. Heel vreemd, het hele uitzicht is ineens wit..alsof de wereld hier stopt.. Hier leven ook gewoon dieren op, struisvogels zien we in de verte gewoon lopen.
We pakken een paar waterpoelen mee, waar we weer een heleboel antilopen en vogeltjes spotten, heel tof.
We rijden eigenlijk net weg bij een uitkijkpunt als een Duitse man zijn raampje omlaag draait en zegt “You HAVE to go back, there is a big lion on the way over here”.
We zien uit alle uithoeken bussen en auto’s die aan komen sjezen, dus we keren snel om, om nog een mooi plekje te hebben.
In de verte komt een vrij grote leeuw aangesjokt. Heel rustig vertrekken alle andere dieren als ze de leeuw naar het water zien komen. Hij gaat halverwege nog even chillen in het gras, jaagt een klein bokje weg en gaat dan rustig bij het water liggen om te drinken. Deze heeft écht niks te vrezen, van geen enkel dier. Hij is niet eens op zijn hoede voor al het publiek dat hij trekt, gewoon relaxt.
Fantastisch om zo dichtbij een leeuw in het wild te zien.

We gaan na een tijdje weer naar de waterpoel van Okakuejo Camp. Hier kan je gewoon lekker je auto parkeren en bij de waterpoel op bankjes zitten, genietend van het uitzicht/
Als we aan komen lopen, zegt iemand "huh, is dat nou een olifant?”
Deze olifant stond zo dichtbij, dat ik dacht dat ik tegen een rotsblok aankeek…tot het begon te bewegen.
Twee, nee drie olifanten die rustig een bad namen terwijl er genoeg mensen zaten te kijken.
Heerlijk om gewoon in het zonnetje, op een bankje, hiernaar te kunnen kijken.
Olifanten stonden echt met stip bovenaan mijn lijstje om te zien, zo gaaf dat het dan zo dichtbij is.

Wanneer de olifanten na een halfuurtje vertrekken, zie we in de verte de volgende dieren aankomen. Wisseling van wacht, lijkt het wel.
Het begint ook ineens enorm te waaien, waardoor er op de vlakte een zandstorm ontstaat.
Uit alle hoeken van mijn uitzicht komen Giraffes aan. Een stuk of 8 bij elkaar.
We hebben wel drie kwartier zitten kijken. Elk geluid lijken ze te horen. Een man naast ons hoestte even en meteen stonden ze stokstijf en helemaal stil.
Ze zijn heel beschermend over elkaar, drinken omstebeurt en de anderen letten dan op. Het kleintje mag pas drinken als de rest zeker weet dat het veilig is. Heel bijzonder om het hele ritueel zo van dichtbij te zien.

Voldaan gaan we terug naar onze lodge. Je moet voor zonsondergang uit de poorten zijn, dus dat doen we dan maar.
Morgen gaan we richting de Okutala Etosha Reserve