Van Onguma naar de Caprivistrook
Door: Saskia
Blijf op de hoogte en volg Saskia
04 Oktober 2018 | Namibië, Rundu
Helaas zijn we nogal verwend geraakt. We hebben al zoveel dieren van dichtbij gezien, dat die giraf verderop wel mooi is, maar niet perse fotowaardig. Wel zien we een groep gieren eten van een karkas, wat we nog niet hadden gezien. Het is een beetje een luguber aanzicht.
En we stoppen bij een waterplaats waar een heleboel olifanten een bad neemt, ook een paar kleintjes. Echt zo lief.
We houden een plaspauze op een plek waar je de auto dan even uit mag. Deze ligt precies aan de Etosha Zoutpan. Alleen struisvogels lopen hier geloof ik overheen. In de verte zie je een paar zwarte stipjes, maar verder helemaal niks. Een bizar uitzicht zo midden in de natuur.
We rijden het park uit en meteen het terrein van Onguma op. Hier staan borden met giraffes, zwijnen en luipaarden met eronder SLOW. Wij kijken in elke boom of er een luipaard zit, maar helaas. Wel staat het hele uitzicht hier volgebouwd met verlaten termietenheuvels, heel gek gezicht. Sommige zijn groter dan het boompje er naast.
We besluiten bij deze lodge gewoon lekker niks te doen. Aan het zwembad hangen, foto's maken, lezen, even relaxed. Er schiet zo nu en dan een kudu door de bosjes heen, maar verder is het heerlijk rustig.
Dit is ook de eerste lodge waar we heel uitgebreid hebben kunnen eten. Normaal is het een buffet, maar nu was het een restaurant a la carte, met HEEL goed eten.
We krijgen zelfs een optreden van de staff, wat grappig is. Ze zingen met zo’n klik in hun tong, ik kreeg het in ieder geval niet voor elkaar..
De dag er na hebben we een hele lange trip voor de boeg. Vier uur(!) rijden naar Rundu, dit stadje ligt bovenin, tegen de grens van Angola aan, en ligt aan de rivier. Rivier? Ja, ineens gaan we naar water toe. Heel gek na zoveel dagen droge vlakte en woestijn.. De weg naar Rundu is geasfalteerd, je mag hier gewoon lekker 100 rijden. Wat wel jammer is als je dieren wilt zien, want die blijven hier natuurlijk ver van de weg vandaan.
We rijden langs Grootfontein, ook een vrij grote stad. Hier zie je ineens de bomen groener worden, er staan prachtige paarse bloemen in bloei aan de bomen en het gras is groen ipv geel. Echt een hele switch. Vanochtend hadden we nog uitgedroogde savanne en nu ineens mooi aangelegde tuinen met gras en planten, struiken en bomen.
Hoe meer we naar het noorden rijden, hoe meer armoede er te zien is.
Mensen leven hier in een hutje van takken en riet of gemaakt van golfplaten met een deurtje er in. Iedereen heeft koeien of geiten en ook al wonen ze zo slecht, alle kinderen lopen in uniform langs de weg om naar school te gaan.
Iedereen heeft hier een eigen stukje afgezet met takken en daar binnen en soort dorpje wat, denken wij, voor 1 gezin is. Hier leven de kinderen, ouders en dieren bij elkaar. Soms zie je een verdwaalde hond, maar die is dan weer goed om de kuddes geitjes bij elkaar te houden.
Als we in Rundu komen is het weer helemaal anders. Waar we hiervoor overal borden kregen met "do not litter" en afvalbakken moesten gebruiken, ligt hier álles op straat. Tot en met Etosha moest je echt letten op je afval en was het belangrijk dat je voor alle dieren zorgde door je afval bij je te houden en weg te gooien in afgesloten bakken.
We zien hier hoe mensen langs de weg stoppen en gewoon afval uit hun auto op de straat donderen. Echt bizar, na zoveel mooie natuur zien we nu hoe het hier verziekt wordt. Zo zonde!
Te midden van een vrij armoedige wijk, rijden we ineens langs een enorme universiteit. Ook zoiets raars, dat dit in deze wijk staat. Mensen leven hier in kleine golfplaten huisjes, maar gaan wel naar deze modern opgezette universiteit..gek toch?
We komen uiteindelijk aan bij de rivier. Best een helse rit door een armoedige wijk, maar we komen uiteindelijk aan bij de Kaikosi river Lodge.
Bij aankomst in onze hotelkamer, zat er een grote pauw op het terrasje die absoluut niet van plan was om weg te gaan. Hij keek nogal geïrriteerd toen wij zijn plekje innamen.
Veel vogels hier, en een hoop anderen dan hiervoor. We besluiten een sundowning te boeken. Een boottripje van een uur die dan zorgt dat je een mooie zonsondergang ziet.
Niet heel bijzonder. We kregen een wijntje of biertje aan boord, maar we hebben letterlijk alleen de zonsondergang gezien en geen enkel dier of iets. Maargoed, het was wel even relaxed.
De zon verdween achter een rij bomen, wat zorgde voor een mooi beeld.
Overal staan hier langs de kant mensen zichzelf of kleren te wassen. Ik zou het niet durven met een stel nijlpaarden in de buurt, maar deze mensen hebben er niks van.
De volgende ochtend maakt Maarten me met een hoop kabaal wakker. Otters! Er zijn otters! Mensen die mij kennen weten, maak me alsjeblieft voor niks wakker...
Ik naar buiten, laat die otter zich toch mooi niet meer zien. Lekker dan, gelijk bloedjechagrijnig hahaha.
We gaan na het ontbijt dan rijden richting Popa Falls Lodge. Midden in de Caprivistrook. Hier zitten een hoop nijlpaarden, krokodillen en veel bontgekleurde vogeltjes. Heel andere dieren dan we hiervoor hebben gezien.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley